Wanneer een vis als enige stroomopwaarts de waterval op zwemt

Een bijzondere titel voor wat ik denk een bijzondere gebeurtenis. 

Zoals sommigen misschien al weten, woon ik hier samen in een groep met in totaal zes personen (waaronder ik). Deze groep wordt gevormd door verschillende krachten en ontwikkelmogelijkheden. Een voorbeeld is als je kijkt naar mijn rol in de groep is dat ik eerlijk ben, mijn grenzen nauwkeurig en direct aangeef. Maar mijn wat minder sterke punt is dat ik heel snel van 0 naar 100 kan komen. Een klein drift hoofdje als het ware. Mijn brandstof hierin is gerechtigheid.  
Voeg vergelijkbare personen bij elkaar en je hebt wat ze op mijn school zouden benoemen een heerlijke groepsbeweging. 

Een ware explosie van gevoelens en vooral emoties werden vorige week besproken in de groep. Het begon bij zoals ze in onze studie noemen een "irritatie-rondje". Ik had er zelf nog nooit van gehoord en ik dacht persoonlijk dat dit een compromis is voor diegene die zijn gevoelens niet uitspreekt. Maar fijn, zo gezegd, zo gegaan.  Gelukkig kwam ik erachter dat deze manier van gevoelens uiten als een feedback rondje werd bedoeld. Ondanks dat dit niet een ieders ontwikkelpunt is, werd het feedback ontvangen een hele opgave. Het resulteerde in het verdedigen en verantwoorden van gedrag, terwijl feedback was bedoeld om mee te nemen en te laten bezinken. Toen...... Was ik aan de beurt. Ik had al het één en ander verwacht, maar om het jullie duidelijk te maken zal ik het ordenen in een top vier. 

1. "Guiliano, ik vind dat je meer moet doen in het huishouden"
2. "Guiliano, ik kan geen hoogte van je krijgen. Ik weet niet wanneer je grapt, sarcasme uitspreekt of het echt meent"
3. "Guiliano, Ik vind dat je soms op een kinderachtige manier NEE zegt en nee doet."
4. "Guiliano, Ik weet niet waarom je zo aan het stoken bent. Waarom doe je dit?"

Voor de meeste zal dit als een "Ohhh, wacht maar tot ze hem leren kennen" klinken. Maar voor de ander een kleine uitleg. Ik ben opgegroeid met enige obstakels in mijn opvoeding, waar nadruk werd gelegd bij mijn zelfstandigheid, overleef instinct en zorg over broer en zus. Even later groeide ik vier jaar op in een groep bij 'T Polböske bij iemand met een groot hart. Maar ook iemand die mij de strategie in het leven leerde kennen. Wil jij het maken in het leven, wil jij daar staan? Dan moet je jouw kinderachtig gedrag aan de kant zetten en je acties bewust inzetten.

Hij die stookt laat de rest van de groep zijn rol bepalen,
Hij die zorgt verwarring laat anderen snakken naar duidelijkheid van diegene,
Hij die de grenzen bepaalt laat zien een krachtig individu te zijn,
Hij die lui is is hij die zijn oplossing creatief opzoekt. 

De irritatie ronde werd door mij afgebroken door uit deze kring na anderhalf uur te stappen. De volgende avond werd er een groepsverdeling besproken waarbij ik bij voorbaat mijn grenzen aan gaf en in eerste instantie met afkeuring werd benaderd. "Hij die spreekt met zijn hart, vergeet soms zijn verstand".

Even later werd de wel beroemde 'spiegel' voor een ander gehouden die met afkeuring sprak. Zoals verwacht werd de afkeuring omgedraaid in begrip en draaide sommige juist tegen deze persoon. 

Uiteindelijk is er met een ieder deze explosie besproken en heeft iedereen ruimte gehad om weer te landen op de aarde van realiteit. 

Een realiteit (wat ik enigszins al had voorspeld) waarin een ieder een compromis moet stellen om in deze kleine samenleving van zes te kunnen (over)leven. 

Een leuk  feitje is dat Mandela ook een held was in het water bij de wijn te doen!