eerste uitdaging bijna achter de rug

10 maart 2018

Daar waar we door iedereen zijn gewaarschuwd, gebeurde het dan toch; Ik kreeg een soort van buikgriep/voedselvergiftiging door het eten wat ik nog niet kende. Zoals ik natuurlijk braaf ben opgevoed eet ik netjes mijn bord leeg en zie dit ook als normaal. Waar andere zeggen dat het vreemd smaakte at ik gewoon door. Dit gebeurde op de woensdag. De dag dat we eigenlijk zo goed als al weekend hadden en dat ik besloot een paar glazen wijn te drinken (ik drink bijna nooit). 

Daar lag ik dan met mijn "goede" gedrag. Donderdag verliep nog redelijk, maar begon al te merken dat ik niet super fit werd. Vrijdag was het ergst. Ik besloot gewoon thuis te blijven en in bed te liggen. 

Terwijl anderen lekker genieten van de omgeving wat Kaapstad kan bieden, genoot ik van het feit dat de badkamer super dicht bij was. 

Tijdens zo'n moment van ziek zijn merk ik aan mijzelf dat ik mij graag afhankelijk wil opstellen. Ik wil niet meer zozeer de stoere kerel uithangen met zijn "baardje". Nee, ik wou lekker even mijn eigen bed op zoeken en wachten tot mijn lieve vrouwtje wat soep kwam brengen. Het gevoel van volledig durven en kunnen overgeven aan de ander. Heel even was er een video gesprek nodig met Mandy om er voor te zorgen dat ik er weer boven op kwam. 

Na dus dertien uur te hebben geslapen en me vandaag tamelijk beter voelde besloot ik om mee te gaan met de jongens naar Tesselberg. Hier was een mooi dorpje/stadje waar ruimte was voor ieders wens in de vorm van kleding, voedsel en noem maar op.

Na een klein rondje besloten we een van de bekende wijnroutes te rijden en kwam uit bij een plekje waar de naam mij niet meer is bijgebleven. Omdat ik nog steeds niet helemaal fit was, werd ik de BOB en konden de rest genieten van aardig wat wijn voor een proeverij. 

We sloten onze dag af om even iets verder van de wijn-proeverij een lekkere hamburger te eten en als extra challenge het voor mij ook nog binnen te houden hehe.

Al met al kan ik zeggen dat ik al een klein stukje dankbaarheid heb geleerd wat ik in Nederland heb en dat zijn zij die voor mij zorgen wanneer ik ziek ben. 

4 Reacties

  1. Celine:
    11 maart 2018
    Vervelend neef! Ik hoop dat je je snel weer fit voelt en dat dat ook zo blijft 😉
    Groetjes Celine
  2. Elly Verhagen:
    11 maart 2018
    Ach....knuppeltje.......knap maar weer snel op
  3. Tante Jolanda [email protected]:
    11 maart 2018
    Hé neef wat een pech zeg, maar inderdaad een echte vent knapt snel weer op en gaat verder. Leuk om je verhalen te lezen. Ik vind het zo leuk, je schrijft zoals je altijd gezellig praat. 😘 👍
  4. Tante Jolanda [email protected]:
    12 maart 2018
    Hoi Guiliano, ik kan er niet zo mee overweg. Dus via Jolanda wens ik je het allerbeste toe en liefs 👵 Oma